Mesleğimin dördüncü yılında bir sunta fabrikasında çalışmaya başladım. Makine Mühendisi olarak Makine Bakım bölümünün başına getirilmiştim. Çalıştığım ustabaşı ve işçiler kadın mühendisle çalışmaya alışıklardı.Benden öncede başka kadın mühendis arkadaşım aynı görevi yapmış, küçük sorunlar yaşamakla birlikte, uyumlu çalıştıklarını söylemişti.
Aylar birbirini kovalamaya başladı. Ben fabrikaya ve çalışanlara ısındım. Her şey yolunda gidiyordu. Ben zaten çalışanlara saygılıydım, onlardan da olumsuz bir davranış gelmemişti şahsıma karşı?
Fabrika 7 gün 24 saat çalışıyor, sürekli üretim yapıyordu. Bakım için ise pek zaman ayrılmıyordu. Kısıtlı zamanlarda, çok iş yapabilmek için, planlamalar yapmaya çalışıyordum. Yıpranan, bozulan parçaları ya tamir ediyor yada yenisini alıp değiştiriyorduk.
Bilenler bilir, sunta fabrikalarında talaşı biriktirmek için, devasa büyüklükte silolar vardır. Üzerlerinde siklonlar bulunur. Talaşın sürtünmesinden kaynaklı, siklonlar delinir ve saçlarının zaman zaman değişmesi gerekir. Böyle bir durum oldu ve delinen kısmın ölçüsünün alınması gerekiyordu. Çalışanlardan biri imalı bir şekilde ?mühendis alsın ölçüyü, biz belki yanlışlık yaparız? dedi. 25 metre yükseklikteki silonun üzerine çıkamayacağım ve ölçüyü alamayacağım düşünülüyordu. Hafifçe gülümsedim, metremi aldım ve bana söz söyleyen kişiye ?hadi gidip alalım? dedim.
Sözlerim pek inandırıcı gelmedi ve herkesin suratında alaycı bir gülümseme oldu. Bu durum beni çok sinirlendirdi. Dünyanın en önemli işini yapıyormuş edasıyla, emniyet kemerimi taktım, metremi kemerime yerleştirdim ve başladım 25 metre yüksekliğe tırmanmaya. Bir iki adım atmışken; usta başı, çıkmaya kararlı olduğumu görüp, ?mühendis hanım ben çıkar alırım ölçüyü, her zaman yaptığımız iş, arkadaş şaka yaptı, ölçüde yanlışlık olmaz? dediyse de fikrimden caymadım. Fiziksel bir güç gösterisi de olsa, bunu onlara göstermem gerektiğini düşündüm.
Ağır ve emin adımlarla merdivenleri çıktım. Kemerimi sabitledim. Benimle gelen çalışanla birlikte değişecek kısmın ölçüsünü aldım ve aşağıya indim.
Bu davranışım fabrikada takdire şayan bir şekilde karşılandı. Daha sonraları defalarca o yüksekliğe çıktım. Ama o ilk çıkışımdaki kendime güvenişimi hiç unutmuyorum. Çalıştığım süre içinde ise kimse benimle alaycı şekilde konuşamadı. Bunu da o günkü kararlılığıma borçluydum.
Nergis UYGUN
Makine Mühendisi