Bir düşünün kaç yaşındasınız ve hayatınızda şimdiye kadar kaç hedef koydunuz kendinize? Hangi okula gireceğiniz, lise bitirme dereceniz, ilk işiniz ve bu işinizdeki ilk performans değerlendirme sonuçlarınız tesadüf müydü, oraya yapacaklarınızı planlayarak, hedef koyarak mı geldiniz?
Ekli dosyayı görüntüle 11398
Kültür olarak hedeflerle yaşamayı pek sevmeyiz, ya da bu yönde eğitilmemişiz. Üniversitede hocanız okul bittikten sonraki hedefin ne? diye sorduğunda kaçımız net bir yanıt verdik? Hedef koymayı bilmemek değil hedefsiz yaşamak ayıp. Hedef koymak belli bir miktar stres yaratır, bu stresin dozu kabul edilebilir düzeydeyse başarı için gerekli itici hormonları sağlar bize. Miktarı aşırı ise bazen elimizi kolumuzu bağlar. Başarının ilk kilometre taşı ne istediğini bilmek ve oraya varmak için yol haritası çizmek. Hedef harekete geçmemizi sağlayacak içsel gücü verir bize. Hedef koymuyorsak kaderciyiz demektir. Ben bir şeyler yapayım, sonucunda da belli belirsiz bir yerlere varırım. Bu Doğulu boşvermişciliğimizi terk etmenin zamanıdır artık. Amerikan toplumu neden bilim ve teknolojide başarılı? Çünkü hedef koyuyorlar; ellerindeki ekip ve bütçe ile nereye varmak istedikleriniz planlıyorlar. Sizin de elinizde değerli bir kaynak var: Kendiniz. Bu kaynakla ne yapmak istiyorsunuz, enerjinizi, bilginizi, kendinizi hangi amaç uğruna ortaya koymak istiyorsunuz?
Paulo Coelho şöyle yazmış:
"Bir anneden kızına..
Bütün dünya üzerinde benim gibi hiç kimse yok. Bedenimin, düşüncelerimin, fikirlerimin tek sahibi benim. Gözlerimin gördüğü görüntüler bana ait, sadece onları nasıl algılayacağımı bilmeye ihtiyacım var. Kendi fantezilerimin, hayallerimin, umutlarımın ve korkularımın sahibi benim. Ben tamamen bana ait olduğuma göre, kendimi çok yakından tanımalıyım. Beni oluşturanların çoğu zaten benim hallerim, geri kalanların ne olduğunu ise bilmiyorum. Ama beni ben yapan şeyleri onaylasan da onaylamasan da bilmelisin ki; karşındaki kişi kesinlikle özgündür, bana dair her şey içinde yaşadığım anın yansımasıdır."
Sizler fantezilerinizin, hayallerinizin, umutlarınızın, korkularınızın farkında mısınız? Hayattaki ilk hedef bunları anlamak ve bunlarla ne yapmak istediğine karar vermek olmalı.
Kariyer hedefi koymak:
• Kendinizi tanıyın; ne istediğinizi tanımlayın.
• Elinizdeki kaynaklara bakın; eğitiminiz yeterli değilse bu konuda ne yapabileceğinizi kararlaştırın. Yabancı dil öğrenmeniz mi gerekli, bir konuda uzmanlaşmak için kursa mı gitmelisiniz?
• İşe küçük, ulaşılabilir hedeflerle başlayın; zaman planınızı yapın. Ne zaman, nerede olacaksınız. Hayat sandığımız kadar uzun değil; yaşlılık yıllarınızda geriye bakıp "gerçekten istediklerimi yaptım mı?" sorusuna hayır cevabı vermekten kurtarın kendinizi.
• İlk denemede başarısız olursanız bunu hemen olumsuz değerlendirmeyin. Bir daha deneyin; ne yaptım, farklı ne yapabilirdim diye sorun. Kendinize karşı toleranslı olun, "yine beceremedim" ruh haline girmeyin. Her yaşanandan öğrenilecek şeyler vardır.
• Kendinize bir model belirleyin; onun neler yaptığını analiz edin. Bu illaki tanıdığınız bir kişi olmak zorunda değil. Başarı öykülerini okuyun.
• Arkadaşlarınızla bir tartışma-öğrenme grubu kurun; onların hayallerini, hedeflerini dinleyin. Birlikte kişisel gelişim planları uygulayın.
• Adanmışlık; kendinizi "kendinizi gerçekleştirmeye" adayın. Başkalarının doğruları ve istekleriyle yaşamayın. İçerideki gerçek ihtiyaçlara bakın.
• İlişkilerinize önem verin; hem iş, hem özel hayattaki ilişkiler bizi eğitir. Dengeli, verici, sağlıklı ilişkiler kariyer hedefinizin önemli bir parçası.
• Kendinizden bıkmayın; nereye gidecekseniz, oraya kendiniz sayesinde varacaksınız. Onu sevin.
Kaynak: kariyerinfo.com
Kişisel görüşümdür; konunun Amerikan toplum-Doğulu toplum şeklinde bir ayrım yapılarak tanımlanmasının hoşuma gittiğini söyleyemem fakat o kısma takılmayıp geneline baktığımda beğendiğim bir yazı olduğu için paylaşmayı tercih ettim.. Faydalı olmasını dilerim..
Ekli dosyayı görüntüle 11398
Kültür olarak hedeflerle yaşamayı pek sevmeyiz, ya da bu yönde eğitilmemişiz. Üniversitede hocanız okul bittikten sonraki hedefin ne? diye sorduğunda kaçımız net bir yanıt verdik? Hedef koymayı bilmemek değil hedefsiz yaşamak ayıp. Hedef koymak belli bir miktar stres yaratır, bu stresin dozu kabul edilebilir düzeydeyse başarı için gerekli itici hormonları sağlar bize. Miktarı aşırı ise bazen elimizi kolumuzu bağlar. Başarının ilk kilometre taşı ne istediğini bilmek ve oraya varmak için yol haritası çizmek. Hedef harekete geçmemizi sağlayacak içsel gücü verir bize. Hedef koymuyorsak kaderciyiz demektir. Ben bir şeyler yapayım, sonucunda da belli belirsiz bir yerlere varırım. Bu Doğulu boşvermişciliğimizi terk etmenin zamanıdır artık. Amerikan toplumu neden bilim ve teknolojide başarılı? Çünkü hedef koyuyorlar; ellerindeki ekip ve bütçe ile nereye varmak istedikleriniz planlıyorlar. Sizin de elinizde değerli bir kaynak var: Kendiniz. Bu kaynakla ne yapmak istiyorsunuz, enerjinizi, bilginizi, kendinizi hangi amaç uğruna ortaya koymak istiyorsunuz?
Paulo Coelho şöyle yazmış:
"Bir anneden kızına..
Bütün dünya üzerinde benim gibi hiç kimse yok. Bedenimin, düşüncelerimin, fikirlerimin tek sahibi benim. Gözlerimin gördüğü görüntüler bana ait, sadece onları nasıl algılayacağımı bilmeye ihtiyacım var. Kendi fantezilerimin, hayallerimin, umutlarımın ve korkularımın sahibi benim. Ben tamamen bana ait olduğuma göre, kendimi çok yakından tanımalıyım. Beni oluşturanların çoğu zaten benim hallerim, geri kalanların ne olduğunu ise bilmiyorum. Ama beni ben yapan şeyleri onaylasan da onaylamasan da bilmelisin ki; karşındaki kişi kesinlikle özgündür, bana dair her şey içinde yaşadığım anın yansımasıdır."
Sizler fantezilerinizin, hayallerinizin, umutlarınızın, korkularınızın farkında mısınız? Hayattaki ilk hedef bunları anlamak ve bunlarla ne yapmak istediğine karar vermek olmalı.
Kariyer hedefi koymak:
• Kendinizi tanıyın; ne istediğinizi tanımlayın.
• Elinizdeki kaynaklara bakın; eğitiminiz yeterli değilse bu konuda ne yapabileceğinizi kararlaştırın. Yabancı dil öğrenmeniz mi gerekli, bir konuda uzmanlaşmak için kursa mı gitmelisiniz?
• İşe küçük, ulaşılabilir hedeflerle başlayın; zaman planınızı yapın. Ne zaman, nerede olacaksınız. Hayat sandığımız kadar uzun değil; yaşlılık yıllarınızda geriye bakıp "gerçekten istediklerimi yaptım mı?" sorusuna hayır cevabı vermekten kurtarın kendinizi.
• İlk denemede başarısız olursanız bunu hemen olumsuz değerlendirmeyin. Bir daha deneyin; ne yaptım, farklı ne yapabilirdim diye sorun. Kendinize karşı toleranslı olun, "yine beceremedim" ruh haline girmeyin. Her yaşanandan öğrenilecek şeyler vardır.
• Kendinize bir model belirleyin; onun neler yaptığını analiz edin. Bu illaki tanıdığınız bir kişi olmak zorunda değil. Başarı öykülerini okuyun.
• Arkadaşlarınızla bir tartışma-öğrenme grubu kurun; onların hayallerini, hedeflerini dinleyin. Birlikte kişisel gelişim planları uygulayın.
• Adanmışlık; kendinizi "kendinizi gerçekleştirmeye" adayın. Başkalarının doğruları ve istekleriyle yaşamayın. İçerideki gerçek ihtiyaçlara bakın.
• İlişkilerinize önem verin; hem iş, hem özel hayattaki ilişkiler bizi eğitir. Dengeli, verici, sağlıklı ilişkiler kariyer hedefinizin önemli bir parçası.
• Kendinizden bıkmayın; nereye gidecekseniz, oraya kendiniz sayesinde varacaksınız. Onu sevin.
Kaynak: kariyerinfo.com
Kişisel görüşümdür; konunun Amerikan toplum-Doğulu toplum şeklinde bir ayrım yapılarak tanımlanmasının hoşuma gittiğini söyleyemem fakat o kısma takılmayıp geneline baktığımda beğendiğim bir yazı olduğu için paylaşmayı tercih ettim.. Faydalı olmasını dilerim..